Przez życie trzeba iść ostrożnie
 nie deptać kwiatów ludzkich serc...
 w oczy wpatrywać się nabożnie,
 wyznawać miłość w blaskach świec...

 ...
 Przez życie trzeba iść tez godnie,
 rąk nie odtrącać wyciągniętych,
 usta i dusze karmić głodne,
 nie bać się choćby i przeklętych.

 Przez życie trzeba iść z uśmiechem,
 odbitym w każdym ciepłym słowie,
 i tak po prostu być człowiekiem,
 w szarego życia każdej dobie.

 Przez życie trzeba iść serdecznie,
 niosąc w otwartych dłoniach światło,
 bo tylko tacy żyją wiecznie,
 którzy z miłością w sercach gasną.