Jak to jest być człowiekiem
 spytał ptak
 Sama nie wiem
 Być więźniem swojej skóry
 a sięgać nieskończoności
 być jeńcem drobiny czasu
 a dotykać wieczności
 być beznadziejnie niepewnym
 i szaleńcem nadziei
 być igłą szronu
 i garścią upału
 wdychać powietrze
 dusić się bez słowa
 płonąć
 i gniazdo mieć z popiołu
 jeść chleb
 lecz głodem się nasycać
 umierać bez miłości
 a kochać przez śmierć
 To śmieszne odrzekł ptak
 wzlatując w przestrzeń lekko

 (Śmieszne, Anna Kamieńska)