Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia oraz ludzkie cechy - takie jak: dobry humor, smutek, mądrość, duma; a wszystkich razem łączyła miłość.

 Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie. Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę. Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili. Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu - miłość poprosiła o pomoc.

 Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie.
 ...
 Miłość zapytała:
 - Bogactwo, czy możesz mnie uratować?
 - Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności. Nie ma tam już miejsca dla ciebie. - Odpowiedziało Bogactwo.

 Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.
 - Dumo, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość.
 - Niestety nie mogę cię wziąć! Na moim statku wszystko jest uporządkowane,
 a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

 Na zbutwiałej łódce podpłynął Smutek.
 - Smutku, zabierz mnie ze sobą! - poprosiła Miłość,
 - Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam. - Odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

 Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony, że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.
 Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...

 Nagle Miłość usłyszała:
 - Chodź! Zabiorę cię ze sobą! - powiedział nieznajomy starzec.
 Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia, że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca. Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec. Zwróciła się o poradę do Wiedzy.

 - Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ?
 - To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza.
 - Czas? - zdziwiła się Miłość - Dlaczego Czas mi pomógł?
 - Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość - Odrzekła Wiedza.

 Bruno Ferrero