”Cała ludzkość poszukuje prawdy, sprawiedliwości i piękna. Wiecznie uganiamy się za prawdą, ponieważ wierzymy jedynie w kłamstwa zmagazynowane w naszych umysłach. Szukamy sprawiedliwości, bo w systemie naszych wierzeń i wartości, jaki mamy,...
 nie istnieje żadna sprawiedliwość. Poszukujemy piękna, ponieważ bez względu na to, jak bardzo ktoś jest piękny, nie wierzymy, że uosabia piękno. Szukamy i szukamy chociaż wszystko jest już w nas samych. Nie ma prawd do odnalezienia. Gdziekolwiek się obrócimy, wszystko, co zobaczymy, to prawda, jednak za sprawą umów, za sprawą wierzeń i wartości, które tkwią w naszych umysłach, nie mamy oczu do ujrzenia tej prawdy. Nie widzimy, bo jesteśmy ślepi. Oślepiają nasz wszystkie fałszywe sądy, które przechowujemy w głowie. Chcemy zawsze mieć rację i wmawiamy innym, że się mylą. Snem jest wszystko, w co wierzysz, wszystkie przekonania na temat tego, kim jesteś, wszystkie umowy i ugody, które zawarłeś z innymi, ze sobą, a nawet z Bogiem. Oto dlaczego ludzie opierają się życiu. Być żywym – to największa obawa, jaka dręczy ludzi. Śmierć wcale nie jest największym lękiem jaki nas prześladuje. Największym lękiem jest podjęcie ryzyka, by żyć. I by wyrazić, kim naprawdę jesteśmy. Być sobą, to największy człowieczy lęk. Nauczyliśmy się żyć tak, aby sprostać cudzym wymaganiom. Nauczyliśmy się żyć zgodnie z poglądami innych ludzi z powodu lęku, że nas nie zaakceptują, że nie będziemy dla nich wystarczająco dobrzy.”

 [Don Miguel Ruiz - ”Cztery umowy” ]