Przez życie trzeba iść ostrożnie,
 nie depcząc kwiatów ludzkich serc,
 w oczy wpatrywać się nabożnie,
 wyznawać miłość w blasku świec.
 Przez życie trzeba iść też godnie,
 rąk nie odtrącać wyciągniętych,
 usta i dusze karmić głodne,
 nie bać się choćby i przeklętych.
 Przez życie trzeba iść
 z uśmiechem,
 odbitym w każdym ciepłym słowie
 i tak po prostu być człowiekiem,
 w szarego życia każdej dobie ...