taki szczególny jedyny dzień w roku
 wszyscy zamyśleni milczące mają twarze
 zadumani krążymy po cmentarzu
 mijajmy się w alejkach
 zapalamy znicze kładziemy złote chryzantemy
 pamiętamy o zmarłych bliskich ukochanych
 i czasem serce zadrży mocniej
 jest tyle pustych grobów
 jakby zawstydzone ukryły się pod warstwą liści
 przechodząc się pochylę
 nad zapadniętą mogiłką spojrzę na krzyż zmurszały
 który smętnie że ktoś tu leży przypomina
 pasyjka z mocą przykuwa wzrok
 dziwnie się uginają kolana
 by pomodlić się za zmarłą która nie ma bliskich
 i zapalę znicz nic o niej nie wiedząc
 pójdę dalej myśląc kto to był ale to tak mało ważne
 zwyczajnie ktoś kto wrócił do domu Ojca
 wieczorem gdy na każdym grobie palą się znicze
 ta jedyna noc w roku wygląda tak magicznie
 chodzę tymi alejkami pełnymi ciszy spokoju
 widzę tyle światełek nadziei
 a z daleka widać czerwień cmentarza
 szkoda tylko że groby odwiedzamy raz w roku
 jakżeby było pięknie gdyby światełka nadziei
 zawsze wskazywały nam drogę że umrzeć
 to znaczy żyć dalej w Bożej przestrzeni

 Weronika.
http://www.youtube.com/watch?v=biEZOu2-xV8