– Co znaczy „oswoić”?
 – Jest to pojęcie zupełnie zapomniane – powiedział lis.
 – Teraz jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym
 do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie.
 I ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz jeśli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie
 jedyny na świecie. (&hellip Jeśli chcesz mieć przyjaciela,
 oswój mnie!
 – A jak to się robi? – spytał Mały Książę.
 – Trzeba być bardzo cierpliwym. Na początku siedzisz
 w pewnej odległości ode mnie, ot tak, na trawie. Będę
 spoglądać na ciebie kątem oka, a ty nic nie powiesz.
 Mowa jest źródłem nieporozumień. Lecz każdego dnia
 będziesz mógł siadać trochę bliżej…
 Następnego dnia Mały Książę przyszedł na oznaczone miejsce.
 – Lepiej jest przychodzić o tej samej godzinie. Gdy będziesz
 miał przyjść na przykład o czwartej po południu, już od
 trzeciej zacznę odczuwać radość. Im bardziej czas będzie
 posuwać się naprzód, tym będę szczęśliwszy. O czwartej
 będę podniecony i zaniepokojony: poznam cenę szczęścia!
 A jeśli przyjdziesz nieoczekiwanie, nie będę mógł się przygotować…
 Mały książę oswoił lisa. A gdy godzina rozstania była bliska,
 lis powiedział:
 – Ach, będę płakać!
 – To twoja wina – odpowiedział Mały Książę.
 – Nie życzyłem ci nic złego. Sam chciałeś, abym,
 cię oswoił… (&hellip
 – Gdy przyjdziesz pożegnać się ze mną, zrobię ci prezent
 z pewnej tajemnicy. (&hellip
 – Żegnaj! – powiedział [Książę].
 – Żegnaj – odpowiedział lis. – A oto mój sekret. (&hellip
 Ludzie zapomnieli o tej prawdzie (&hellip. Lecz tobie nie
 wolno zapomnieć. Stajesz się odpowiedzialny na
 zawsze za to, co oswoiłeś."

 (Fragment książki Antonie de Saint-Exupery’ego
 „Mały Książę”, w przekł. Jana Szwykowskiego)

 tak, ludzie zapomnieli o tej prawdzie