Nie mówię, że jest źle
 Bo jest, bo jest fantastycznie!

 Nie czepiam się, bo patrzę dziś
 Na świat bezkrytycznie

 Nie mądrzę się, bo można od
 Zbyt uczonych tyrad dostać świra

 Wolę w mowie rzec Szekspira:
 Jest nice, jest nice, jest nice, jest najsympatyczniej

 Cudownie jest - do siebie sama mówię
 Powtarzam tak wciąż

 Bo w życiu dętym, smętnym, mętnym, pokrętnym
 Pogadać z kimś inteligentnym chcę

 Więc mówię sama sobie
 Że mi jest fantastycznie!

 Nie mówię: "szaro jest"
 Lecz, że jest cudownie szaro

 Uśmiecham się do marzeń mych
 Z nadzieją i wiarą

 I mam ten luz, że z sobą raz
 Potrafię być szczera

 Jak cholera i w języku rzec Moliera:
 Quel bonheur, bo ner- bo nerwy napięte

 Tak mówią mi: kochana, ciepła, czuła
 Dla siebie raz bądź

 Bo w życiu dętym, mętnym, smętnym, pokrętnym
 Pogadać z kimś inteligentnym chcę

 Więc mówię sobie: jesteś świetna
 Jest fantastycznie!

 Bo jednak mnie i tobie się przydarzyło
 Coś, co bardzo przypomina miłość

 Dlatego mówię sobie dziś
 Że jest fantastycznie.

 Nie znasz..? - nie oceniaj..! Znasz..? - szanuj..! Mów wprost - nie za plecami.. Plotki.. Tylko z zazdrości.. Lubisz..? OK, ale szczerze..! Ufasz..? Cieszę się ..myślę, że warto.! Masz gdzieś..? Nie martw się ja też..!