To tak cudownie jest kogoś lubić,
 Jak lubi drzewo wiatr;
 Nie myśleć o tym ani nie mówić,
 Nie płakać, gdy go brak.
 Mieć jeszcze jedno serce do wzruszeń, Oczy do łez...
 Po prostu - wszystko, co jest,
 Mnożyć przez dwa, dwa światy mieć...
 To tak cudownie mieć z kim wytańczyć
 Wszystko, jak Zorba Grek;
 Życie , jak zapach czuć pomarańczy, Dzielić ją wciąż na dwie.
 Czasem być błaznem szczerym jak Stańczyk,
 Czasem jak klaun...
 Po prostu - tak kogoś czuć,
 Jak siebie część, jak serca pół.
 To tak cudownie móc czyjeś kroki
 Poznać wśród innych stu;
 I nawet smutku poznać uroki,
 Dzieląc się nim na pół.
 I tak niczego nie chcieć od siebie,
 Lecz dawać wciąż...
 Po prostu - ot, tak jak ptak
 Daje swój śpiew, bo trzeba tak.
 To tak cudownie komuś zawierzyć,
 Jak ufa rzece łódź;
 I czyjeś serce nadzieją mierzyć,
 Jak rośnie widzieć móc.
 Ufność rozdartą umieć załatać
 Któryś tam raz...
 Po prostu - kto serce ma
 Łatane wciąż - kocha jak Bóg. "