Twe imię mieści w sobie cienisty lot ptaków
 Krążących z tęsknym krzykiem wokół domu;
 W uroczym ogrodzie pełnym dymu
 Rozwinięte skrzydła wstrzymują bieg
 Smutniejszych proroctw... bo ty
 Jesteś ptakiem, letnim niebem
 I wszystkim co mi bliskie. Twoja twarz wznieca mgłę,
 By kwiatami pokryła mi oczy
 Na ulicach wypełnionych zgiełkiem i powinnością.
 A gdybym wiedział jak wysłowić twe ciało,
 Moje ciało nie znalazłoby drogi do ciebie.