Nasze dzieci nie są naszą własnością:
 Są synami i córkami samej mocy życia.
 Jesteśmy ich rodzicami, ale nie stwórcami.

 Mieszkają z nami, a mimo wszystko do nas nie należą.
 Dajemy im swą miłość, lecz nie nasze idee,
 ponieważ one mają własne idee.
 Dajemy dom ich ciałom, ale nie duszom,
 ponieważ ich dusze mieszkają w domu przyszłości,
 których nawet nie możemy w snach.
 Wysilamy się, aby dotrzymać im kroku,
 ale nie zdążamy......
 bo nigdy nie będą podobni do nas,
 ponieważ Życie się nie cofa,
 a my nie umiemy się zatrzymać na dniu wczorajszym.
 My jesteśmy jak łuk, z którego nasze dzieci
 tak jak strzały, zostały wypuszczone w Świat......