Puszcza Borecka leży w północno-wschodniej Polsce na Mazurach. Możemy tu znaleźć malownicze krajobrazy, zetknąć się z atmosferą pradawnych puszcz Jaćwingów i Prusów. Piękno dzikiej przyrody przeplata się tu z bogactwem przeszłości historycznej sięgającej VI wieku, kiedy narody bałtyckie kolonizowały Sudowię (Jaćwież). Waleczne plemiona Jaćwingów prowadziły stąd liczne łupieżcze najazdy na tereny księstw ruskich i polskich. W tym czasie na terenie rozległych obszarów puszczańskich powstały grodziska, których ślady można znaleźć do dziś. W drugiej połowie XIII wieku plemienne państwo Jaćwingów upadło pod naporem Rusi, Polski i Zakonu Krzyżackiego. Przez Puszczę przetoczyły się później plemiona ruskie oraz polsko-mazowieckie. W XIX wieku akcja germanizacyjna dosięgła również mieszkańców Puszczy. Okrucieństwa I i II wojny światowej też ich nie ominęły. Po II wojnie światowej, decyzją zwycięskich mocarstw, Puszczę Borecką, jak i całe Mazury, przyznano Polsce.

Puszcza Borecka zajmuje powierzchnię 229 km2 z czego 91,8% porastają lasy. Dominują wśród nich grądy rosnące w centralnej i zachodniej części Puszczy. Bory występują we wschodniej części kompleksu i na południe od jezior Łaźno i Litygajno. Łęgi tworzą wąskie pasma wzdłuż cieków wodnych. Najmniejszą powierzchnię porastają olsy. Występują one nieregularnie w obrębie jezior Pilwąg, Łaźno i Szwałk Wielki.
W Puszczy Boreckiej znajdują się liczne torfowiska. Charakterystyczna jest duża ilość źródlisk oraz liczne jeziora polodowcowe. Do największych z nich należą Łaźno (562,4 ha), Szwałk Wielki (213,4 ha), Litygajno (162,1 ha), Pilwąg (135,1 ha). Na terenie Puszczy jest dobrze rozwinięta sieć rzeczna. Największym ciekiem jest Czarna Struga.
Dopełnieniem malowniczego krajobrazu Puszczy są zbiorowiska pastwiskowo-łąkowe.

Puszcza Borecka należy do najcenniejszych obszarów leśnych Pojezierza Mazurskiego. Charakteryzuje się dużym stopniem naturalności zbiorowisk roślinnych, typowych dla geobotanicznego Działu Północnego. Gatunkami lasotwórczymi są dąb szypułkowy, grab zwyczajny, lipa drobnolistna, jesion wyniosły, olcha czarna, klon zwyczajny, brzoza omszona i świerk pospolity.
Na obszarze Puszczy Boreckiej rośnie około 320 gatunków roślin naczyniowych w tym 38 chronionych. Puszcza jest siedliskiem tak rzadkich gatunków jak sit torfowy, wielosił błękitny, stokłosa Benekena, czerwiec trwały, dziurawiec skąpolistny, podkolan zielonawy, listera sercowata, gnieźnik leśny, kotewka orzech wodny, cis pospolity.
Na drzewach rośnie około 90 gatunków porostów. Są wśród nich brodaczki i duże porosty listkowate najbardziej wrażliwe na skażenie powietrza atmosferycznego dwutlenkiem siarki. Ich obecność świadczy, że Puszcza pozostaje pod nieznacznym wpływem zanieczyszczonego powietrza.
W Puszczy Boreckiej licznie występują duże ssaki: żubr, łoś, jeleń, sarna i dzik. Wśród drapieżników pospolite są lis i jenot. Występuje tu stała populacja wilków licząca około 10 sztuk oraz jedna para rysi.
Naturalny charakter roślinności Puszczy stwarza dogodne warunki rozwoju drobnych ssaków. Występują tu norniki, myszy, rzęsorek rzeczek oraz ryjówki - malutka i pospolita.
Puszcza Borecka jest ostoją ptactwa o znaczeniu europejskim. Gnieździ się tu 141 gatunków ptaków. Większość z nich stanowią gatunki związane z biotopami leśnymi między innymi bielik, orlik krzykliwy, rybołów, bocian czarny, dzięcioł białogrzbiety. Na terenach podmokłych i jeziorach można spotkać rybitwę zwyczajną, żurawia, siewkę rzeczną. Puszcza stwarza dobre warunki do rozwoju płazów. Licznie występuje tu żaba moczarowa. Można też spotkać ropuchę paskówkę, kumaka nizinnego, grzebiuszkę ziemną i coraz rzadziej rzekotkę drzewną.
W jeziorach Puszczy Boreckiej występują zróżnicowane zbiorowiska roślinne. W niektórych z nich stwierdzono obecność kilku gatunków ramienic. Wszystkie one są wpisane na "Czerwoną listę roślin wymierających i zagrożonych w Polsce". Poza tym w jeziorach np.: Litygajno, występują rzadkie gatunki takie jak rdestnica nitkowata, rdestnica wydłużona, wolffia bezkorzeniowa.
W wodach Puszczy żyje 26 gatunków ryb, wśród nich sieja, sielawa, szczupak, płoć, leszcz oraz gatunki obce rodzimej faunie takie jak peluga, amur biały, tołpyga pstra introdukowane do jezior.