Ten mężczyzna i ta kobieta poznali się kiedyś…
Mężczyzna uśmiechał się na pewno do kobiety, na pewno przyniósł jej kwiaty po pracy…
Nieśmiały, niezręczny, bał się może, że zostanie odtrącony…
A kobieta przez wrodzoną kokieterię, kobieta pewna swojego wdzięku
z upodobaniem podniecała jego niepokój…
I tamten (…) przeżywał rozkoszną udrękę…
A potem…a potem były pierwsze słowa miłości, pierwsze dotknięcia ręki, pierwsze pocałunki…
Całe ich życie wypełniała wzajemna miłość…
Całym sobą, każdym gestem i słowem mówili o tym, że się kochają…
…Niepojęte jak mogli stać się tymi bryłami gliny…
~Antoine de Saint Exupery