Moje smutne myśli są jak stosy kamieni. Czasem biorę jeden do ręki....tylko dlaczego z samego dołu? Biorę jeden sypie się lawina pozostałych. Tych o miłości, przyjaźni, zawiedzionym zaufaniu, niegodziwości i nieuczciwości ludzkiej.....

Chciałam tylko jeden!! Nie chcę całej reszty!!!

Rozsypane kamienie zdają się wypleniać całą przestrzeń, w jakiej jestem. I wiem, że dopóki nie poukładam ich na miejsce, będzie mi się ciężko żyło. Przeważnie odczekuję kilka dni i biorę się do pracy, mozolnej pracy.

Tak, wiem, że miałam je wyrzucać do morza i wyrzucam. Tamtych już nie ma, są nowe. Życie ciągle dokłada nowe.........

  .