Smutdzęno mi Boże !
 Choć niby radość rozsiała nici swoje złote,
 lecz mówiąc prawdę z serca szczerego
 płakać mam ochotę.

 Czemu to tak jest?- Sama nie wiem.
 Smutek w mym sercu ciernie rozsiewa,
 jakoby droga przyjaciółka moja,
 co się gniewa.

 Gry rodzeństwa mego widzę roześmiane twarze,
 gdy śmieją się i rozmawiają w największym uśmiechu gwarze.
 Dlaczego łzy się toczą wciąż po mojej twarzy?
 Dlaczego smutek dzisiaj moje serce warzy?

 Dlaczego płakać mam teraz ochotę?
 Dlaczego żałość taka nie nadzejdzie potem?
 M<W<A 8. stycznia 2014R. godz.23,55