Sadhu Sundar Singh wędrował wysoko w Himalajach,
gdzie zawsze jest śnieg, a pogoda często bardzo
mroźna. Tak było tego dnia. Szedł z kompanem,
którego spotkał na szlaku. Po drodze natknęli
się na ciało leżącego w śniegu człowieka.
Wyglądał na martwego lub bliskiego śmierci.
Sundar zatrzymał się proponując, żeby mu pomóc,
ale jego towarzysz był za tym, żeby iść dalej,
mówiąc: ?Stracimy czas, a może i życie na tym
mrozie, jeśli się zatrzymamy, żeby mu pomóc?.
Sundar postanowił jednak zostać i pomóc bezradnemu
człowiekowi. Jego kompan poszedł dalej zostawiając
go za sobą. Sundar z trudem podniósł ciało
tego człowieka ze śniegu. Z wielkim wysiłkiem
krok po kroku niósł go na swoich barkach.
Ciało Sundara rozgrzało się od wysiłku,
a ogrzany jego ciepłem zamarznięty człowiek
odmarzł i ożył. Wkrótce szli obok siebie.
Jakież było ich zdumienie, kiedy po kilku godzinach
natknęli się na towarzysza, który zostawił Sundara
z obawy przed zamarznięciem. Był martwy.
Zamarzł na śmierć.
./n.m/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz