chodząc po ziemi

depczesz kwiaty

po ból prawdziwy

po stygmaty

po ostrość kolców

miękkość brzegów

czerwoną perłę

w białym śniegu

depcząc po kwiatach

depczesz siebie

cień rozkradany

przez gołębie

w chłodzie rutyny

jak w niebycie

czerwień pod stopą

rdzą nasycasz

idąc przez życie

patrzysz w górę

mierzysz się z ptakiem

szaropiórym

a w dole owoc

pod jabłonią

i kwiaty

co się kolcem bronią