NIEWIDOMI
Stukając białymi laskami w bruk
stwarzamy dystans nieodzowny.
Kosztuje każdy krok
W pustych źrenicach wciąż umiera świat
do siebie samego niepodobny:
świat zbudowany nie z barw, lecz z łoskotów
(kontury, linie szmerów).
Pomyśl, z jakim trudem dojrzewa się do całości,
gdy zawsze tylko część zostaje – i tę część musimy wybierać.
O jakże chętnie każdy z nas wziąłby cały ciężar człowieka,
który bez laski białej obejmuje od razu przestrzeń!
Czy zdołasz nas nauczyć, że są krzywdy inne prócz naszej?
Czy potrafisz przekonać, że w ślepocie może być szczęście?
(Karol Wojtyła
Brak komentarzy:
Nowe komentarze są niedozwolone.