Rozpacz

Czy coś dobrego jest w nas,
co może od zguby ocalić?
Jesteśmy wszak
straszliwie niedoskonali.

Nasz świat
pełen niedostatków i wad,
podłych słów,
niespełnionych obietnic,
daremnych przyrzeczeń,
zaniechanych uczynków,
niekupionych kwiatów
zmierza w otchłanie zaświatów.

Dobre czyny
jeden po drugim
nie płyną
lawiną.

Tylko zło-
drugie pociąga za sobą
jak pierwszy kieliszek następne,
jak zdrada,
jak kłamstwo wykrętne.

Mroczne jądro wnętrza człowieka,
w którym nienawiść,
zazdrość,
mściwość
i gniew
wzbierają jak ciemna rzeka
od zakrętu do zakrętu
unosząca w przepaście piekła.

Tak naznaczeni piętnem Kaina
giniemy z poczuciem winy.
M>W>A>